17/10/2014 18:30:35

Përtej fjalimit ''ndeshja''

Edi Rama

TIRANE - Ndeshja e futbollit na tregoi se kemi akoma shumë për të bërë në mënyrë që ritmi i ndryshimit të jetë, solid, i qëndrueshëm dhe i pathyeshëm. Nga njëra anë me të kaluarën e dukshme mbushur me urrejtje, me fjalor të pakontrolluar plot me akuza dhe me gishtat e drejtuara tek tjetri si fajtor i kësaj situate të pakëndshme; dhe nga ana tjetër, shpresat dhe ëndrrat që ky ndryshim fantastik në Ballkan ka krijuar dhe që ka bërë realitet përpara syve tanë një horizont mundësish. Ndaj, rruga e parë është ajo më e lehta e kthimit mbrapa dhe e përgjigjes me të njëjtin ton, me të njëjtën gjuhë të vjetër të politikës. Por, a ia vlen të luftosh për këtë rrugë dhe nëpërmjet saj ?

Apo është më mirë të luftojmë për të kaluar edhe këtë moment kaq të trishtueshëm dhe zhgënjyes dhe të shikojmë përpara për hir të gjeneratave të tjera dhe për hir të shansit që na është dhënë nga kjo mundësi historike; që të gjithë së bashku të shikojmë drejt së ardhmes. Të cilën, kemi mundësinë fantastike ta shohim si një horizont konkret, në horizontin e Bashkimit Europian ?

Unë besoj se kjo duhet dhe kjo do jetë rruga jonë, rruga e Shqipërisë. Shqiptarët nuk kanë qenë kurrë as destabilizues të Ballkanit dhe as agresorë kundrejt askujt, dhe nëse shqiptarët sot janë në një pozitë më të mirë nga ajo e 20, 10 viteve më parë, kjo e ka një kuptim. Unë besoj fort se kuptimi i kësaj është se ne kemi përftuar atë çfarë kemi ndërtuar nëpërmjet rrugëve paqësore dhe aspak të dëmshme kundër askujt për të kërkuar një vend më të mirë në rajon.

Më duhet të pranoj se serbët treguan se kanë një fantazi më të madhe se ne dhe shumë më tepër imagjinatë katastrofike sesa ne jemi në gjendje të kemi, sepse ata janë ende në telashe të mëdha me të kaluarën e tyre. Kur unë dëgjova për gjithë këta njerëz,- që në njëfarë mënyre arritën të mashtronin edhe botën shpresoj vetëm për një moment, - që gjithçka ndodhi ishte vetëm për shkak të një flamuri. E kur unë pashë gjithë ata njerëz që luftonin me flamurin e një vendi tjetër, sinqerisht më erdhi keq për ta, më erdhi keq.

Sepse, unë besoj se të luftosh me flamurin e një tjetri, në një farë mënyrë është si të mos jesh i aftë t’i largohesh fantazmës tënde, të kaluarës tënde, është njësoj si të luftosh me veten tënde. Kështu që, është problemi i tyre, nuk është problemi ynë.

Problemi ynë është që të sigurojmë që nuk duhet të humbasim këtë mundësi fantastike që ne kemi, dhe ne mund t’i tregojmë botës, mund t’i tregojmë Europës, që ballkanasit janë në gjendje të ecin përpara dhe se ballkanasit nuk e meritojnë të izolohen siç ata kanë qenë të izoluar. E, duke u kapur të gjithë në kurth nga një ndeshje futbolli, ne mund ta dëmtojmë më shumë veten tonë, vetë, duke e vetëizoluar sërish Ballkanin dhe duke bërë që njerëzit të thonë: OK, ata janë të gjithë njësoj. Ata janë njësoj siç kanë qenë në gjithë këto vite, kështu që ata nuk e meritojnë vëmendjen tonë, ata nuk e meritojnë mbështetjen tonë, ata nuk e meritojnë bashkëpunimin tonë. Ne nuk duhet të harrojmë çfarë ndodhi në Berlin. Ajo që ndodhi në Berlin është historike. Është në dorën tonë të tregojmë nëse jemi gati të shkojmë përpara dhe nëse jemi gati të jemi partnerë me Europën, ashtu siç edhe ne aspirojmë. Kështu, në qoftë se është BE, ne duhet të jemi

* Fjala e kryeministrit në Washington

HermesNews - ©2014

Dërgo me email | Stampo artikullin