01/10/2014 18:25:30

Prindër që nxisin fëmijë agresivë

MSc Psikologe Klinike Manjola Baçi

TIRANE - Është një lumturi e pamasë të qënurit prind, por dhe një përgjegjësi dhe detyrë morale e shpirtërore. Këto janë fjalë të ndjera dhe të përjetuara nga vetë këta njerëz, prindër përmes fëmijvë të tyre. Dhe vjen një tjetër kompozim po aq i ndjerë, prindërit janë njerëzit më të dashur dhe më të besueshmit për fëmijët.

Ata udhëheqin dhe kontrollojnë çdo veprim e sjellje të tyre. Një detyrë e cila me të drejtë i takon me një konstatim të pamohueshme deri në një moment, kur nxitet agresiviteti apo keqtrajtohet integriteti i fëmijës. Ah ja dhe kleçka e gjetur nxiten dhe keqtrajtohen,të përthyera të dyja të çojnë në agresivitet. Mund të dukem e ashpër për të rriturin, por jo për fëmijët. Vjen si përgjigje e konstatuar nga monitorimi (takim me prindër) nëpër shkolla, si dhe nga bashkëjetesa komunitare që kanë prindërit ndaj fëmijvë të tyre përkundrejt fëmijvë të tjerë.

Dinamikat Sociale ndodhin si kundër përgjigje të fenomeneve në saj qoftë konfrontimit dhe përballimit që i bëjnë fillimisht të rriturit dhe lënë në vazhdimësi për t’u përfunduar nga pasardhësit. Faktorë që iniciohen për shkak të fenomenit me karakter shoqëror si bulizmi,anti-sociali,si dhe me karakter intrapersonal që vijnë për shkak të po këtij mjedisi shoqëror, si bulimia, anoreksia, izolimi, agresiviteti etj. Një zhurmë e madhe me një anomali që përcillet mes këtyre rrymave, që përçohet tek kjo shtresë vulnerabël siç janë fëmijët.

Me dy institucione ku edukohet, kujdeset fëmija, e cila është familja dhe shkolla, të cilat ndihmojnë njëra-tjetrën me kushte të barabarta për sa i përket parimeve dhe pa kushte për afeksion dhe dhembshuri. Por si ndodh mungesa e tolerancës apo e tepruar e saj që kanë një formë në një përfundim negativ të saj.

Shqetësim që ngre dhe që gërryen edhe profesionistë të tjerë,është të ndajë me Ju prindër ose jo,fillon që nga mënyra e mëndësisë për të edukuar fëmijë-adoleshent, në mënyrë të atillë për t’iu përshtatur një realiteti ku demostron dhunë për të mbijetuar fëmijët e parë kjo me sytë e prindërvë që vuajnë pasojat me fëmijët e tyre që diskriminohen apo dhunohen ne forma të atillë që deri diku janë vërtetë shqëtësuese.

Ky është një tjetër shqetësim i ngritur ajo ku është më shqetësuese dhe që provon është që përveç fenomenit diskriminues me bashkëmoshatarët qoftë në shkolla apo komunitet(lagjie) që ka programme për të minimizuar apo mbajtur nën kontroll. Ndodh që prindi të nxisë fëmijën të mësojë të vetë-mbrohet në arte-marciale dhe e përdor jo si një qasje të aktivitetit fizik, njohje me kulturën dhe traditën e këtij arti, por si një qasje për të lënduar me vetë-dije bashkëmoshatarët që e ngacmon.

Të goditi-godite,apo një tjetër mënyrë intruzive/abuzuese është kur prindi dhunon verbalisht fëmijën që është zënë apo shqetësuar fëmija i vet. A është kjo një mënyrë zgjidhje dhe shpëtimi nga këta fëmijë që diskriminojnë. Jo! ‘Ka dyer përpara së të hysh brënda’. Ndjenja e frikës,zëmërimit që është ndaj këtij realiteti ju vë nën presion, dhe harroni të lejoni formimin e personalitet të fëmijës suaj ashtu si është i prirur ai/ajo dhe jo siç do të donit ju edhe pse pushteti juaj është më i madh përpiquni të mos e keqpërdorni atë. Pavarësisht dëshirës së mirë që mund të keni,por pa e ditur që kjo mund të jetë e dëmshmë për të. Fëmija e ndjen frikën, inatin, mbrojtjen që ka prindi i tij, por nuk e intepreton mirë, madje e shikon si një trysni që e pengon të zgjidhë problemet dhe situatën, kjo kur situata nuk përbën rrezik për fëmijën.

Eksperienca që mund të ketë si njëri prind apo tjetri,vjen si një eksperiencë e një shoqërie e kamufluar në fenomene e dinamikat e saj. Një e vërtetë e vështirë për të gjetur mënyra që nxisin fëmijë me tendenca agresiviteteti dhe që bëhen të pafuqishëm për t’a përballuar në mënyrën më të thjeshtë të gjuhës së tyre siç janë lojrat e tyre për të tërhequr vëmendjen apo i të qënurit lider. Një fëmijë i mësuar,në doza me nxitje që të mbrohet (jo në mënyrë intelektuale) dhe të jetë strategjik,dëmton imazhin e tij/ e saj humb vetvlërësimin dhe ka një egoizëm të tepruar për veten.

Personaliteti i/e tij/saj merr tipare/qëndrime jo pozitive përkundrejt shoqërisë dhe familjes që ka ndihmuar për t’u bërë jo social apo të pandjeshëm. Duhet kuptuar nga ana e profesionistit/psikologut,që një prind nxitet të veprojë apo të reagojë në kushte kur ai/ajo ndihet se fëmija po kërcënohet nga një padrejtësi. Por pikë së pari duhet të vlerësojmë situatën dhe të vërtetën e asaj që ka ndodhur.Të komunikohet me shqetësimin që sjell fëmija dhe të ndiqen rrugët që nuk dëmtojnë palët,por që japin mesazhe për të qetësuar zënkën.

Të jemi më gjakftohtë dhe të tërhequr kur bëhet fjalë për fëmijë që për nga natyra e tyre e personalitetit janë më vulnerabël seç duhet,t’i mbështesim dhe t’i edukojmë pa qënë e nevojshmë se duhet të lëndosh që t’ia dalësh mbanë,apo që të quhesh i/e fortë.Forca më e madhe është kur kundërpërgjigja nuk është me të njëjtën monedhë. Ky mësim vjen nga prindërit që edukojnë dhe stërvisin mendjen pozitivisht jo trupin e fëmijës së tyrë. Shoqëria do të jetë më elitare nëse tregojmë kujdes për nga mënyra e të parit të gjërave, jo vetëm në kuadrin e ngushtë familjar por edhe komunitar. Fëmijët janë pasqyra e prindit,ndaj duajeni ata se kështu keni përcjellë karakterin tuaj.

HermesNews - ©2014

Dërgo me email | Stampo artikullin