06/02/2014 18:43:40

Kur çmendeshim pas Vaçes

nga Gaqo Apostoli

HermesNews - Dita e sotme filloi papritur me një dhimbje të madhe. Ndërsa ndoqa i shpenguar kanalet televizive, si çdo mëngjes të zakonshëm, për t'u njohur me informacionet e shtypit të ditës apo për të dëgjuar këngë, titra të njëpasnjëshme u shfaqen qetësisht duke mbartur mbi shpinën e tyre një ulurime tronditëse: "Sot në orën 1 të mëngjesit, ndërroi jetë Vaçe Zela, Artiste e Popullit, Nder i Kombit".

Në moment, 50 vite zbritën nga supet e mia dhe përjetova çastet e fëminisë dhe adoleshencës sime, kur me një zë kumbues të një djali të vogël, mundohesha ta imitoja Vaçen e Madhe në këngët e festivaleve të para si Fëmija i Parë, Lemza, Djaloshi dhe Shiu, dhe, sidomos në këngën "Erë Pranverore", kur tërë dritaret e pallatit hapeshin dhe njerëzit lajmëronin njeri tjetrin se po këndon Vaçe Zela...

Oh, atëherë ne kishim një fëmijëri të çmendur pas Vaçes, duke i dërguar asaj letra adhurimi që asnjëherë nuk e morëm vesh në i ranë në dorë...Në fakt ne ishim të çmendur pas saj si tërë njerëzit, që shqyheshin në biletari për ta parë dhe dëgjuar Vaçen në Estradën e Shtetit në Tiranë, apo në qytetet e tyre ..

Ishim të çmendur si ata ushtarët që u zbukurohej jeta e vështirë që bënin, kur Estradës i binte rruga nga Reparti i tyre. Sepse, kur Ajo këndonte me zërin e saj hyjnor, edhe me ato fare pak lëvizje të hijshme femërore që ajo arrinte të bënte në skenë, Vaçja dukej madhështore, ishte një burim i madh frymëzimi për ta dashuruar Jetën më shumë, por dhe për ta dhuruar Jetën për ideale të mëdha.... Nën këtë fokus, Ajo ishte e bukur si Merilin Monro.

Në vitet e rinisë, shpesh e mendonim dhe krahasonim vazhdimisht Vaçe Zelën në skenat më të mëdha botërore krahas divave të muzikës pop, rock, soul, jazz etj. dhe padyshim talentin e saj të pakrahasueshëm, vokalin, timbrin, fuqinë dhe vibracionin e zërit të saj të pastër, e rendisnim pa frikë në yllësinë shndritshme të këngetarëve të mëdha të kohës si Mina, Barbara Straisand, Witney Huston, Mariah Carey… bile shtonim se nëse sistemi që përjetuam nuk do të kishte penguar lëvizjet drithëruese skenike për të cilat trupi, shpirti dhe energjitë në rininë e saj ishin të predispozuara, atëherë do të shtoheshin dhe tiparet e Tina Turner-it…

Duke u ngitur sërish në vitet e jetës sime, kujtoj se afro një vit më parë, më ftuan në Lushnje për të marrë pjesë në një ceremoni dekorimi të disa personaliteteve me titullin "Qytetar Nderi", ndërmjet të cilëve, dy vëllezër kampione të gjimanastikës, miq të mij. Ceremonia do të zhvillohej në Kinoteatrin "Vaçe Zela" dhe për çdo personalitet publiku do të përshëndetej me një këngë. Miqtë e mi më kërkuan që për hir të tyre ta përshëndesja unë publikun lushnjar. Mirë, ju thashë unë... Për ju, meqënëse jeni dy kampionë do të këndoj "We are the champions" të Fred Mercur-it. Ata pranuan duke pohuar se kjo do të përbënte një risi për këtë qytet ...

Në kinotetrin e mbushur plot e me dhjetëra njerëz të tjerë në këmbë, unë ndjeva se atmosferën e zotëronte një emer: Vaçe Zela. Ajo ishte në fjalën e hapjes, në fjalën e prezantuesve, në fjalën përshëndetëse të Kryetarit të Bashkisë e përfaqësuesve të institucineve të tjera qëndrore dhe lokale, në fjalën e çdo personaliteti që do të nderohej me dekoratën “Qytetar Nderi”, këngëtarët përshëndetën me këngët e Vaçe Zeles, në brohoritjet e qytetarëve Ajo ishte gjithnjë e pranishme.

Dhe unë ndjeva se si e pushtoi dalengadalë shpirtin dhe gjakun tim një nga këngët më shpërthyese të saj me një finale të madhërishme: Më merr në krahët e tua/Si merr fëmijën Nëna/ Që ballin të ma puthë/Edhe Dielli dhe Hena/Unë marr nga Drita Jote/Ti merr nga Zemra Ime/Dhe dorë për dore ecim/E shtrenjta Jeta Ime. Kolona zanore e “We are the Champions” të Fred Mercur-it që ishte porositur nga unë për ta kënduar ra për fajin tim dhe u zëvendësua me këngën e kënduar a capella prej meje “Rritim Jetën tonë”, të cilën publiku e duartrokiti pandërprerje jo për meriten time, por, sigurisht, të Vaçe Zeles.

Sepse Populli kërkon vazhdimisht shpirtin e tij, sidomos në çaste kulmore të jetës, sado të thjeshta qofshin këto çaste në dukjen e tyre. Dhe Vaçe Zela është më shumë se një këngëtare e madhe, është më shumë se një artiste e madhe: Eshtë Shpirt … Eshtë Shpirt dhe i nëe Njeriu … Eshtë Shpirt edhe i një Populli.

Sot të gjithë në përjetojmë me dhimbje dhe dashuri evenimentin më të rëndësishëm të jetës së Vaçe Zeles, kalimin nga jeta e përditëshme njerëzore në përjetësi. Si një yll i artit shqiptar, që sapo kaloi nga bota njerëzore në një botë hyjnore, Ylli i Vaçes konfiguron tërë Yllësinë e artistëve të brezit të saj, sepse për nga përmasa e energjisë dhe rrezatimit ndriçon dhe ngroh shumë fort, thuajse përditë dhe me intensitet të lartë të dhimbjes e dashurisë. Na ndiqni dhe në Facebook dhe Twitter

HermesNews - ©2014

Dërgo me email | Stampo artikullin