08/07/2013 15:46:56

Pse u premtuat se do t'i punësoni Z. Balla ?

nga Ardi Fraholli

TIRANE - Së pari z. Balla, ideja se patjetër duhet të shkruaja dicka në adresë tuaj më erdhi menjëherë sapo shkela në qytetin e Librazhdit dhe vura re se, ndryshe nga herët e tjera, dy gjëra nuk ishin njësoj me herën e fundit që kisha qenë aty, posterat e shumta vendosur vend e pa vend, që tashmë nga të varura në mur gjendeshin në tokë dhe e dyta, Belul Qosja nuk ishte me aty.

Kush është Beluli ? Po ja, po mundohem të të sqaroj. Bashkë më Belulin kemi mbaruar universitetin, biles ai, me qasje dhe talent të madh për t’u bërë gazetar. Por, a e dini se ku gaboi rëndë ai, që kishte lindur në Librazhd. Po. Ai vazhdon dhe e quan qytet pa asnjë të ardhme, e sidomos për një të diplomuar për gazetari. Por ç’faj kishte ai se prindërit e lindën në një fshat të Librazhdit? Gazetari në Librazhd?? Bahhh, vetëm gazetën mund të mësosh të lexosh. Madje edhe shfletimin e saj nuk e bënte nga fundit, nuk ja vlen ta nisësh me politikë.

Ju kam parë juve z. Balla, që keni punuar fort gjatë gjithë fushatës elektorale, madje dhe me cizme dhe keni mbledhur pas jush shumë militantë të partisë socialiste, që medoemos u keni remtuar vende punë, apo dicka tjetër se ndryshe nuk te vjen kush nga mbrapa, dhe këtu ishte gabimi i dytë i Belulit, ai mendonte se, rolin e militanitit nuk e bënte dot, nuk ishte i zoti në atë rol. E më besoni, i ishte mësuar t’i thonte gjërat ashtu si i mendonte, e kjo nuk lejohet ne këtë poltikën tonë lajkatare. Ai nuk bëhej dot militant ! Sa budalla !

I thanë të kërkonte diçka, por nuk pranoi. Të jesh militant është kaq e thjeshtë. I mësuar të refuzohej kudo që shkonte për të kërkuar punë, Beluli mësoi një tjetër rrugë, atë të greqisë, ndoshta më e vështira, por për të, më e drejta. Ai pranonte që të nisej pas asnjë qindarkë drejt një vendi që nuk e priste askush, sesa të trajtohej si një dele nga poltika. Sakrificat që duhet të bënte ishin pafund. Herën e fundit që i telefonova për ta takuar, kishte fikur telefonin, e bënte sa herë i duhej të nisej për tek “Jorgot”, kështu i quante ai.

M’u desh ta pija atë kafe vetëm, me një gazetë përpara, ku munda të lexoj për një festë tuajën me disa banorë të zonave të Librazhdit ku ju kandiduat. Festë e madhe thuhej, e më të drejtë, tirani iku. Të gjithë deshën ikjen e tij këtë herë. Është e lehtë të shtrosh sofrën e politkës në familjë të varfra. Unë e cmoj punën tuaj, por kam frikë se dehja poltike mund të të errësojë sytë, e njerës si Beluli do ngelen sërish të harruar, e rrugëve të politikës. Ju, u keni premtuar vende punë të gjithë militantëve (mua ma neverit kjo fjala) të partisë suaj, por ne, ne që nuk votuam, sërish rrugëve do mbetemi ? Kam frikë se, dëshira për pushtet do jetë me e madhe se premtimi që i keni bërë këtij populli.

HermesNews - ©2013

Dërgo me email | Stampo artikullin