11/01/2013 14:39:18

Rreze Abdullahu - Anne Frank e Kosovës

nga Erza Aruqaj

Kosovotwopointzero.com (blog) - Gjatë vitit 1999, kur Rreze Abdullahu ishte nëntë vjeçare, ajo shkroi një ditar rreth asaj se si ajo e shihte luftën në Kosovë.

Katërmbëdhjetë vjet më vonë, ajo e gjeti atë ditar dhe tani ditari është duke u përgatitur për botim si libër. Mediat kosovare e kanë quajtur Rrezen “Anne Frank” e Kosovës.

Rreze ka shkruar mendimet dhe përvojat e saja gjatë luftës, me dëshirën që të mbijetoj dhe të kthehet në shtëpi një ditë. Me perspektivën e fëmijës, ajo shpreh dëshirën e saj më të thellë për të mbijetuar luftën. Asaj i mungon shkolla, shoqëria, shtëpia. I vjen keq për prindërit dhe familjen të cilët përpiqen ta mbrojnë nga realiteti, por ajo e sheh qartë se çfarë po ndodh rreth saj.

Rreze dëshiron të mbijetoj, të kthehet në atdhe, në shkollë, tek shokët e shoqet e saj. Pa dyshim, është mbresëlënëse të lexosh në pjesët e para të ditarit të saj se sa shumë ajo beson në një të ardhme paqësore.

Më 10 prill 1999 ajo i mbushi 9 vjeç dhe i’u afrua një ushtari serb që e mbikqyrte familjen e saj. Ajo i tregoi se e kishte ditëlindjen dhe e pyeti nëse ai do ta vriste atë dhe familjen e saj. Ai filloi të qajë. Dhe ajo ishte hutuar, sepse e kishin mësuar që serbët nuk qajnë. Mendimi i saj ishte i bazuar në besimin se serbët nuk janë njerëz – Rreze ishte fëmijë gjatë regjimit të Milosevicit. Ajo i ka përjetuar serbët si shtypës, si një elite të privilegjuar që nuk ka emocione, sidomos jo ndaj vajzave shqiptare. Këto skena të shtrëngojnë zemrën.

Për më tepër, kur i lexoja fjalët e saj mendoja rreth ndërgjegjësimit të shoqërisë sot për luftën, por edhe rreth perspektivës sime për luftën. Si një shqiptare e gjeneratës së Rrezes e cila u rrit në Austri kam pasur një perspektivë tjëtër në luftë. E kam shikuar TV me kujdes, kam dëgjuar prindërit e mi kur bisedonin me shokët e tyre rreth luftës, dhe kam qarë. Kam qarë shumë herë, edhe pse e dija që shumica e familjes sime ishin të sigurtë. Më kujtohet dita kur prindërit e mi më thanë që xhaxhai i babait është vrarë në kopshtin tonë sepse nuk dëshironte të largohet nga shtëpia.

Më kujtohet që kam qarë duke shikuar TV gjermane, më kujtohet frika që kam pasur sepse nuk isha e sigurt se çfarë po ndodhte, dhe më kujtohet që pyetja pse nuk mund të bëja asgjë për ta kundërshtuar. Gjithashtu më kujtohet që përpiqesha të qetësoj veten duke imagjinuar histori se si familja ime do të mbijetoj, si lufta do të përfundoj kur të shkoj për të fjetur sot dhe kur zgjohem nesër. Nuk kisha asnjë ide se sa shumë kanë vuajtur njerëzit, dhe ende qaj kur dikush më tregon historinë e tij ose saj. Por mund të them se kam ndarë me Rrezen dhe të gjithë fëmijët e tjerë të gjeneratës sonë një mendim – dëshirën që përsëri të shohim familjet tona dhe dëshirën që Kosova të jetë e lirë dhe në paqe sa më shpejt të jetë e mundur.

Shkrimi i Rrezes është ditari i një vajze nëntë vjeçare, e cila ka vullnet për të jetuar dhe shpresë për një Kosovë të lirë, përderisa bën plane për të ardhmen kur lufta të përfundoj. Është domosdoshmëri të lexojmë fjalë të tilla dhe të kujtojmë krimin që është bërë ndaj popullit të Kosovës gjatë viteve 1998-1999. Ajo ka kontribuar në historinë e Kosovës dhe të Ballkanit.
Faleminderit Rreze për fjalët e tuaja, për shkrimin tënd, për guximin tënd për ta publikuar. Jemi duke i’u gëzuar botimit, sepse ti, Rreze, shkrove histori.
Artikulli origjinal është i shkruar në gjuhën angleze.


* Ilustrimi: Raphael Vincenzo

HermesNews - ©2013

Dërgo me email | Stampo artikullin